Het Centraal Plan Bureau kopte onlangs dat de economie van Nederland draait als een tierelier vergeleken met andere landen. De laatste cijfers maken ons land koploper in Europa voor wat betreft de economie. Het geld klotst tegen de plinten van onze grenzen aan. De werkeloosheid is op het laagste niveau sinds de Nederlander rechtop loopt.

Gemiddeld genomen zijn we dus zo rijk dat als je hond uit zijn bek stinkt je er mee naar de tandarts gaat om het tandsteen te verwijderen want we weten van gekkigheid niet meer wat we met ons geld moeten doen.
Er zijn programma’s op de televisie waarin gezinnen geholpen worden omdat zij de uitpuilende kledingkasten, overvolle wasmanden en teveel speelgoed in huis niet meer aan kunnen. Een tv-sterretje help met haar team die veelvraten hun rotzooi weg te gooien….
Zolang we naar deze onzin kijken ben ik niet gevoelig voor reacties van mensen die anders over onze welvaart denken.

Mensen die naast het potje pissen zijn er overal, al 4000 jaar, en zal nooit anders zijn. Er is werk zat en niemand zal hier in Nederland verhongeren. Ons land is een land van overdaad en dit wordt mede veroorzaakt door de makkelijke sociale voorzieningen waar werken wordt ontmoedigd maar tegelijkertijd ieder mondje weet te voeden.

De jeugd weet niet waar de Zuidpool ligt maar de locatie van ieder festival weten ze blindelings te vinden. Met de auto van Pa en Ma, met hun OV of met de trein er naar toe. Kosten per festival? Gemiddeld 180 eurie.
Men moet in de rij staan om een kaartje te kunnen bemachtigen, zoveel vraag is er naar festivals en feestjes. Waar vraag is – is aanbod.  Het woord feestje staat tegenwoordig synoniem voor het woord ademen. Dit doe je namelijk ook 24 uur per dag. Het feesten op een sneeuwwitje met een ‘shaggie’ van Winner of Drum is allang verleden tijd. Nee, drank en pillen zijn als avondeten. Het inzuipen is een aperitiefje geworden en het liefst met een rietje want dan voelt men zich eerder high.

Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid pleit in zijn strijd tegen drugs en alcoholcriminaliteit voor minder festivals in Nederland. Volgens de minister kan de politie het grote aantal feesten niet meer aan. Er worden in ons land jaarlijks 1100 festivals georganiseerd en alle bezoekers controleren op pillen of coke is volgens Grapperhaus niet meer te doen. “We hebben met elkaar afgesproken: als je op een festival met een gebruikershoeveelheid wordt aangetroffen kom je er niet in. Als het meer is, ga je mee met de politie. Als we dat zouden handhaven, zou je nog eens wat gaan zien.”

De minister vindt dat ‘je met elkaar kritisch moet zijn en moet zeggen: kunnen we dit met zijn allen aan?’ Hoe Grapperhaus het aantal festivals wil terugschroeven en hoeveel feesten de politie volgens de minister wel aankan, zegt hij niet. Ik wens hem alle wijsheid toe en hoop dat hij slaagt dit fenomeen van ‘overdaad’ weet terug te schroeven.

Dit is één van de vele nare gevolgen van al die feestjes. Buiten het gegeven dat de hulpverleners zoals psychologen, psychiaters en maatschappelijk werkers overvolle wachtlijsten hebben. Heeft een iemand acute psychologische hulp nodig dan is er over 6 weken nog een gaatje. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat gemiddeld één op de tien jongeren momenteel hulp ontvangt. Ze kunnen deels de druk van de maatschappij niet meer aan en deels door verslaving. Hun aantal is de laatste jaren met ruim 12 procent gestegen tot 428.000.

Maar ook het gebruik van sociale media onder jongeren neemt alarmerende vormen aan. Bijna 30 procent van de jongeren tussen 18 en 25 jaar noemt zichzelf verslaafd, en ruim 1 op de 3 geeft aan dat de studieresultaten en hun gezondheid er onder lijden. Van de jongeren tussen 18 en 25 jaar is 40 procent dagelijks drie uur of langer met sociale media in de weer. Drie uur. Tijd waarin ze ook kunnen sporten. In plaats daarvan zitten ze vast in hun dagelijkse rondgang, een perpetuum mobile bijna. Van Whatsapp via Instagram naar Facebook en weer terug, telkens opnieuw.

In een adem noem ik de game-industrie van het voetballen. Malloten die live gevolgd worden door de media als zij achter de computer een bal overspelen en juichen bij een doelpunt!! Tegenwoordig is er weer iets nieuws. Ouders die een ‘men-cave’ in de tuin, kelder of zolder creëren voor hun zoontje of dochter. Daar kunnen zij met hun vriendjes op hun computers gaan voetballen. Zijn ze zittend weer een paar uur onder de pannen, ver weg van paps en mams. Maar tegelijkertijd weten jongeren zich niet meer te weren tegen overconsumptie. De overheid en de gemeenten zitten met hun handen in het haar hoe hier een oplossing in te vinden. Verslavingszorg is een ambtenarenzorg geworden. En de oplossing? Laat ik die nu hebben.

Heb ik de oplossing door mijn leeftijd, levenservaring of de combinatie van mijn werk? Mag een ander bepalen. Maar wat mij betreft ligt de oplossing op de deurmat.
De militaire dienst moet weer terug.
“Hoho” hoor ik al klinken. Tuurlijk, eerst een harde nee vanuit de maatschappij alvorens daar goed over na te denken. Waarom kon een miljarden kostende dienstplicht tot 22 augustus 1996 wél en nu in een periode van overvloed niet?

Ik weet, militaire dienst zoals destijds kan nu niet meer. Het speedmarsen, schuttersputjes graven en springen uit een militairvoertuig is niet meer van deze tijd van het oorlogvoeren. Dit zal nu allemaal anders getraind worden door professionals. Denk aan cyberoorlog, geavanceerde wapens en geo-militairisme.
Maar het bijbrengen van discipline, creëren van een wij-gevoel, trots zijn op het verleggen van je grenzen, nuttig zijn naar anderen, vertrouwen in het lichaam en geest krijgen en zo verder kunnen waar anderen stoppen. Is dit niet dé oplossing voor een maatschappij die in overvloed verkeert? Maar de jongeren zijn dus in verwarring en op de fysieke cijferlijst lopen er meer vijfjes rond terwijl in de tijd van de militaire dienstplicht er achtjes en negens rondliepen.

Een tweede gegeven is dat sportverenigingen hun ledenaantal drastisch zien teruglopen. Ook de KNVB ziet met namen jongens afhaken. Die voetballen steeds vaker online…
Ook de vrijwilligheid bij clubs neemt af omdat vaders en moeders deels geen tijd hebben. Anderen hebben doodleuk geen zin of zijn bang hun nek uit te steken omdat zij worden aangeklaagd als zij een kind een aai over de bol geven, de veters strikken van een voetbalschoen en zo de MeToo weer op de loer ligt. Aardig zijn is een misdrijf geworden.

Allerlei ingenieuze constructies worden bedacht binnen besturen en commissies om ouders aan de ‘praat’ te krijgen hun steentje bij te dragen. Van korting op de contributie tot zelfs het eerder voorrang verlenen van een kind naar een hoger team van ouders die wel wat doen voor de club of vereniging. Wij zijn in Nederland aan het anticiperen op de overdaad in plaats van het initiëren tegen het kwaad. Volgt u mij nog?

Leg nu deze twee kwaden in een glazen kom en kneed er een smaakvolle cake van. Haal jongeren uit hun droom van feestjes en overdaad en geef ze 6 maanden militaire sportplicht. Verplicht het iedere dag melden bij een sportclub uit de buurt om daar ‘diensten’ te verrichten. U mag zelf invullen wat er allemaal nodig is om een sportvereniging draaiende te houden. En in de daluren kunnen ze op diezelfde club of vereniging ook nog studeren. Dus minder verlies van hun studietijd zoals wij dit hadden in onze verplichte militaire diensttijd.

Zet er een verenigingsmanager op, noem hem of haar de sergeant of ‘meerdere’. Verplaats de school of universiteit gedeeltelijk naar de clubgebouwen. Voer het appél weer in, werk in één sportuniform en geef iedere ‘militair’ een rang die gelijk staat aan de werkzaamheden die je verricht. Laat ze zich houden aan regels en afspraken. Straf indien gewenst en laat ze voelen dat de geestelijke en lichamelijke gevolgen van een weekend feesten zo over zijn na een duurloopje van 8 kilometer. Zet de wet privacy maar 6 maanden op hold en wat mij betreft 600 jaar want deze wet is een  gruwel waar onder de andere de amateursport mee ten onder gaat.

Kortom, ga eens koffie drinken met mensen die daar verstand van hebben, visionairs, besturen en sporters, het bedrijfsleven en de overheid. Wellicht komen zij tot een unieke sleutel om de gruwel van de overdaad, de verslaving, de geestelijke armoede en stoornissen en het afnemende fysieke vermogen tegen te gaan.
Bijna alle jongeren hebben hun eigen grenzen en mogelijkheden niet ontdekt. Waarom zouden ze. Niemand vraagt er meer naar….

Ik spreek regelmatig mannen die met weemoed terugdenken aan hun dienstplicht, ondanks de klaagzang in diezelfde periode. Vele zien nu ook pas het nut van die destijds rare militaire dienstplicht in. Het ‘wij’ gevoel wordt als eerste genoemd, de humor, de kou, de warmte, het afzien en de beloning, de saamhorigheid en de rechtvaardigheid. Een voor allen en allen voor een. Men kwam als een ‘kerel’ de militaire dienstplicht uit. Tegenwoordig zou je dit niet zo noemen. Nu kom je er als een ‘persoon’of ‘mens’ eruit, dat dan weer wel.

Eigenlijk sla je met deze ‘sportplicht’ nog een derde vlieg in één klap. De aflopende bereidwilligheid om de handen in het verenigingsleven uit te steken wordt zo meteen opgelost. Met mijn voorstel lopen de clubstructuren als kruipolie in een machine en zo wordt iedereen blij. Want ouders kunnen als tweeverdiener nog meer hun best doen geld te verdienen en hun baan veilig te stellen. Immers, er wordt geen vrijwilligerswerk aan hen gevraagd.
De gemeente hoeft minder geld te steken in het onderhoud van de accommodaties, de jeugdspelertjes worden beter en intensiever begeleid en zo leveren wij in de lage landen uiteindelijk betere en gezondere mensjes af. En hoe dit komt? Sport liegt niet. Het doet wat het beloofd.

Mijn idee komt niet uit een verrimpeld hoofd hoor.
Ik werk dagelijks met jongeren op kantoor en zie ze dagelijks op het veld. Heb zelf nog jonge kinderen en mijn vrouw is juf op een basisschool. Wij kennen hun hedendaagse taalgebruik, leefritme en hun gewoontes. Wij weten hoe de hazen lopen.
Maar de mix van ons beider werk maakt dat we de keerzijde dagelijks meemaken en juist dit verontrust mij. Het gaat niet goed met de samenleving, ondanks onze materialistische welvaart.
Mijn eerste zin bij het verwezenlijken van dit plan zou zijn ‘voorwaarts – MARS’!!